dinsdag 24 juni 2014

Ba-ba-ba-ba-ba-bananna

Hai there folkshet lijkt een eeuwigheid geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen!
Where do I begin?
X aantal dagen geleden zijn we van Grand Canyon richting Needles gereden, eigenlijk was deze dag ingepland om de afstand tussen Grand Canyon en LA te overbruggen. Om naar Needles te rijden hebben we een stukje van de legendarische Route 66 afgereden. 

Route 66 is eigenlijk een vreemde weg, niet in optimale staat, het is niet echt een Highway en je mag er dus niet altijd 65mph rijden. En wat ook vreemd is, NERGENS een aanduiding op welke Weg je rijdt, behalve bij het binnen rijden van dorpjes. Normaal staat om de x-afstand wel een bord dat aangeeft op welke weg je rijdt, hier, niets (allicht omdat ieder bord al gepikt werd), ook op de kmpalen geen aanduiding (allicht uit vrees dat die anders ook gepikt worden). Bij gevolg, ik heb zo'n bord moeten kopen :(


Eigenlijk zijn we niet veel volk tegengekomen op de weg, wel bizar, je stopt ergens in de middle of nowhere voor een fotootje, kom je dit tegen:

Yup, in de USA begraven ze dus mensen zomaar lukraak op een berg... 
Eigenlijk heb ik niet echt goede foto's van de weg dus moeten jullie het maar stellen met dit...


Na een hele poos door woestijnachtig gebied te rijden, zonder een ziel tegen te komen belanden we plots in Oatman, ik vermoed een of ander mij stadje, waar de ezels los over straat lopen...






Best wel een gezellig dorpje...nogal toeristisch spijtig genoeg, maar wel een fijne sanitaire stop :)

De tocht gaat daarna verder richting Needles. Het is hier weer wegsmelt-warm trouwens. 
Die avond proberen we iets fijns te beleven in Needles en ontdekken dat er eigenlijk geen tuuuut te doen is in deze stad. We belanden in bar 66... Eigenlijk had deze naam ons al moeten afschrikken... Of het feit dat iedereen ons aanstaarde toen we binnen liepen...

In bar 66, een bar alleen maar bezocht door locals (= creepy weirdo's) was het op zaterdagavond karaoke! Wat fijn, was het niet dat zangtalent in USA NIET uit Needles komt!! Iedereen is zowat de revu gepasseerd, de wanna-be country zangeres, de bad biker, de zatte toerist, de dochter van de wanna-be countrystar,... Ook Bob Marley is even langsgeweest!

De volgende dag is het (na de word cup vanuit bed te zien en maar net op tijd uit te checken) recht naar LA, de weg is weinig interessant (alleen maar interstate) door de mohave dessert! We brengen dadelijk een bezoekje aan de citadel outlets en zoeken s'avonds "de Lau" op sunset boulevard (zie HLN, of nieuwsblad van zondag), maar niet gevonden. Wat wel opvalt is dat je nooit mag afwijken van sunset, draai geen zijweg in! Dat zijn niet zo'n fijne buurten, blijkt! 

En gisteren, onze eerste dag LA, bezoeke. We Universal Studio's, samen met 1 miljoen andere toeristen! En dat op een maandag!!

Eigenlijk is Universal best wel leuk. Ik ben plots terug 10 jaar op de Jurasic Park ride!




We ontmoeten sympathieke figuren: Megatron, Optimus Prime en Bumblebee, die laatste waren we ookal eens tegengekomen in Vegas, die kende ons nog!



Even wat inkopen doen in de Kwik-E-Mart, en Moe's Tavern is daar vlak achter blijkt!


Op de Despicable Me-ride, heb ik even gemeld dat er twee minions ontsnapt zijn, want we zijn er ookal twee tege gekomen in Vegas!



Even een groupie vooralaleer we geminionised worden!


Het is ook pijnlijk duidelijk wat de Amerikanen over gewone sedans denken, bij ons is een plek voor compact cars voorbestemd voor smart enzo, hier niet echt...

De dag sluiten we af op de City Walk, in Universal City!


En just so you know: C is for Cookie!!!



















zaterdag 21 juni 2014

Arches NP + Canyonlands + Grand Canyon

Tijdens onze tweede dag in Moab is de eerste bestemming op de agenda Arches National park, er staat een gigantische rij toeristen aan de ingang. Bleek achteraf dat de mevrouw die je toegangskaart verifieert eerst met iedereen een babbeltje doet. Arches NP staat bekent om zijn talrijke bruggen en bogen, rotsformaties die door wind, water, ijs ,.. Zijn ontstaan. Het proces begon zo'n 300 miljoen jaar geleden. De omgeving van Arches liep in die tijd ook volledig onder water, door klimaatverandering droogde dit water op en bleef alleen het zout over, dit versteende met de tijd en werd door de wind enz uitgesleten in de vreemd uitziende rotsformaties. 

We volgen de hoofdweg en stoppen voor wat kiekjes
Balanced Rock


Gezien de omgeving rond de Devil's Garden dicht was voor onderhoud kunnen we niet naar landschapje arch wandelen. Dan maar Delicate Arch, de meest bekende boog van Utah (staat ook op de nummerplaten). Samen met een paar honderd andere toeristen beginnen we aan de klim. Alweer beginnen we pal op de middag aan de wandeling die over de flank van de berg steil omhoog loopt door de dorre woestijn. Na ongeveer een uurtje stijgen komen we aan, samen met nog een 30 tal andere toeristen aan op onze bestemming: Delicate Arch is ongeveer 15m hoog!


Omdat het ondertussen al namiddag is en we nog een ander park moeten aandoen, spurten we naar beneden en rijden verder door naar Canyonlands NP zo'n 30 Miles verderop.
Om tot Canyonlands te geraken rijden we door de omgeving waar we de dag ervoor met UTV's hebben gereden. Dat was al een voorproevertje.
Canyonlands wordt getypeerd door diepe canyons en tafelbergen uitgesleten door de Coloradorivier en de Green River. Gezien de extreme temperaturen en de enorme afstanden, zijn er niet echt veel uitgebreide wandelingen in het park te doen. De foto hierboven (en hieronder) toont Mesa Arch na een korte wandeling kom je bij deze ark... Gezien de wandeling vrij makkelijk is staat vrijwel iedere toerist in het park hier voor een foto...

Wat verder in net park kunnen we na een klim van 2 uur aan de Upheaval Dome. Eigenlijk weet men hier niet zeker wat er gebeurd is, en denkt men dat hier 170 miljoen jaar een meteoriet is ingeslaan... Eigenlijk weten we allemaal wat hier echt gebeurd is, niet? Natuurlijk, een Alien battleship is hier neergecrashed!
Spijtig genoeg stond de zon langs de verkeerde kant en kon ik van de mooiste is t eigenlijk geen deftige foto nemen... Hiervan alleen mental pictures dus! Wat wel fijn was, de tocht om tot dit uitzicht te komen liep via een zeer stijl pad, zonder kettingen over de flank van de omringende bergen, we waren volledig alleen wat toch wel een extra dimentie geeft aan deze verzichten!

Weer wat verder een nieuw uitkijkpunt (niet eerst stappen dus, meestal betekent dit: weggedrukt worden door een horde toeristen, maar niets is minder waar...) : Green River overlook. Zoals de naam doet vermoeden, kijken we uit op de Green River die door het landschap klieft! Het is hier geweldig mooi, en rustig... Na pas tien minuten staren in de verte komen de eerste toeristen aan!


Gezien het al voorbij 20u savo ds was zijn we vandaaruit rechtstreeks naar Dennys gereden voor veel te grote burgers en veel te veel Dr. Pepper!

De dag erna ging het van Moab, via Monument Valley naar Grand Canyon, een hele poos in de auto zitten met andere woorden terwijl we de indianen reservaten  doorkruisen, we zien de Navajo indianen en de hopi indianen, een verschil zien we niet direct, wat wel den feit is dat niemand hier mager is! Maar echt niemand!!!
Aangekomen in Grand Canyon, weer een lange rij, maar tegenwoordig weten we al dat dit wil zeggen dat de park Rangers graag een praatje met je maken voor je het park binnen rijdt, zo fijn!
Gelukkig is het beter weer dan toen we hier 5 jaar geleden waren en het pijpenstelen regende!
Mooie verzichten op de Canyon dus, bij bijna ondergaande zon! 1 mile diep, 18 Miles breedte, de Canyon is pretty impressive!


Wat opvalt in Grand Canyon, is de disipline van de inwonende dieren, waar vinden we het rendier? (lokaal bekent als het regendier - en met lokaal bedoel ik de 4 of us) exactly, aan het Rendier-bord!

Aangekomen aan ons hotel, wat overigens hetzelfde is dan dat van 5 jaar geleden vinden we een brief van de burgemeester himself, om zich te verontschuldigen voor het crappy internet blijkbaar!
Iets wat je in dit hotel ook niet mag doen, is uit het toilet drinken...
Spijtig... Dat is normaal gezien het eerste dat ik doe in hotels... >:(

Vandaag stond er dan weer een fikse wandeling down the Canyon op de planning, aan het begin van onze trail vinden we een fijne announcement dat je het park ook met je gsm kan bezoeken...spijtig echter dat er in de kleine lettertjes staat dat er geen ontvangst is in het park...

De wandeling die we gaan doen is die van Bright angel, verschillende borden, newspapers, en kaarten raden deze trail eigenlijk af... Blijkbaar ga je hier van dood of zo... For the records, we all survived!
Laten we er dan maar aan beginnen, eerst afdalen in de Canyon.
Even ter info, we gaan helemaal niet tot beneden, we gaan slechts 365m afdalen om dan terug omhoog te lopen. Wel even meegegeven dat het verschrikkelijk warm is en de schaduwplekken zeer schaars zijn! Het pad is ook best steil.
Het uitzicht is echter wel zeer fijn! En de theorie klopt alweer, hoe verder je afzakt, hoe minder toeristen je tegenkomt, de meesten doen maar een klein stukje van deze wa deling om dan snel terug naar boven te klauteren, hèhè.
Na anderhalve mile afdalen (ongeveer 1,5 u stappen) hebben ze een huisje gebouwd waar we kunnen schuilen tegen de zon en de hitte, waar we water kunnen halen en naar het toilet gaan. Die Amerikanen  voorzien ook alles, bij ons vind je nergens publieke toiletten!
Maar zoals het bekende spreekwoord zegt, what comes down must come up... :/ of zoiets!
Na een groupie is het opnieuw bergop!




Hoera nog eens 1,5u later staan we terug boven!
In ruil voor een crappy foto van twee andere survivors kregen we deze foto... Omdat een groupie niet echt lukte!
Na onze wandeling, die we eigenlijk iets te snel hadden afgewerkt, nemen we de shuttlebus en verkennen nog een paar uitzichtpunten langs de South Rim!
De stroom die je ziet lopen is idd de Colorado!


Even tijd maken voor selfie...
En de making of een selfie !
Hier op de foto, the battleship, genoemd omdat ie blijkbaar lijkt op de Spaanse armada... Een condor heeft ergens vooraan zijn nest, maar hij was niet thuis.... Ik zie nu op de foto dat dit helemaal niet trekt op een schip, maar ik garandeer in het echt begrijp je wel waar ze de mosterd vandaan haalden...
Even een kleine tribute to Opie Winston , sorry dit is alleen voor insiders ;))
En dan wachten op de shuttlebus terug naar de auto!

Even iets dat ongelofelijk weinig ter zake doet, een overzicht van onze checklist : fast-food restaurant/Family Diners: 
Wendy's- check
Mcdo - check
Taco Bell - check
Denny's - check
KFC = too gross
Subway= check
Burger king = iejw! Hier zullen we wel ne keer ne cola gaan halen of zo
Carl's Jr. 
Applebee's
Jack in the box = nog niet tegengekomen deze reis
Ben ik nog iets vergeten?

Ik zou ook even willen verontschuldigen voor deze crappy post, maar ik geloof dat ik een zonneslag heb opgedaan en heb barstende hoofdpijn!!